عدل جهانی

خورشید فروزان عدل جهانی در مکتب مهدویت/ جلسه43

 خورشیدفروزان عدل جهانی در مکتب مهدویت

جلسه چهل و سوم:

تحقق آرزوی پیامبر (ص) با عدل جهانی حضرت مهدی (عج)

📌 مقدمه

 

این مباحث که تحت عنوان “خورشید فروزان” و پیرامون قطب عالم امکان، حضرت ولی عصر (عج)، ایراد شده، بر محور ولایت و هدایت الهی استوار است. متن با نقل حدیث معراج پیامبر اکرم (ص) آغاز می‌شود؛ جایی که ایشان از خداوند می‌خواهد تا امتشان را بر ولایت امیرالمؤمنین (ع) گرد آورد.

خداوند در پاسخ، ضمن تأکید بر قضاوت ازلی خود مبنی بر هدایت و هلاکت از طریق ولایت علی بن ابیطالب (ع)، وعده می‌دهد که تحقق نهایی این آرزو و نجات امت از پراکندگی، در دستان آخرین وصی، حضرت مهدی (عج)، و برپایی عدل جهانی خواهد بود. این خلاصه به تبیین مفهوم عدل جهانی، نشانه‌های پیش از تحقق آن، و ضرورت امید بستن به منجی می‌پردازد.

🌍 مفهوم و گستره عدل جهانی مهدوی

عدل جهانی (عدلاً وقسطاً) در نگاه این گفتار، تنها یک مفهوم سیاسی یا اجتماعی نیست، بلکه یک “کارکرد بجا و درست” است که تمام ابعاد زندگی انسان را فرا می‌گیرد. سخنران توضیح می‌دهد که عدل جهانی به معنای:

  • بجا رفتار کردن:

 تمام کردارها، از نفس کشیدن، سفر کردن، معامله کردن و عبادت کردن، همگی در جای درست و شایسته خود انجام می‌شوند.

  • تصحیح رفتار انسانی:

در دوران عدل جهانی، ازدواج به وقت، غذا خوردن به وقت، و استفاده از دارو به وقت خواهد بود. این دقت و صحت در کردار، جهان‌گیر می‌شود و یک حرکت اشتباه یا “نابجا” در سطح دنیا اتفاق نخواهد افتاد.

  • نجات از ظلم و جور:

عدل جهانی دقیقاً در مقابل ظلم و جوری است که در دوران غیبت، جهان را پر کرده است. این ظلم و جور شامل ستم بر دیگران و حتی ستم به خود و جوانی است که در اثر سبک زندگی نادرست، وقت را هدر می‌دهد.

خداوند وعده می‌دهد که حضرت مهدی (عج) زمین را پر از عدل جهانی می‌کند، “همان‌طور که از ظلم و جور پر شده است.” این وعده الهی، اوج هدایت و نجات از هلاکت است که خداوند آن را در دستان آخرین ذخیره خود قرار داده است. در زمان عدل جهانی، نابینا بینا می‌شود و بیمار شفا می‌یابد.

📉 نشانه‌های نیاز به عدل جهانی (وضعیت پیش از ظهور)

 

بزرگترین نشانه پیش از تحقق عدل جهانی، ظهور جهل و پدیدار شدن “شتات” یا همان پراکندگی و گسستگی است. سخنران وضعیت دوران غیبت را به این صورت توصیف می‌کند:

  1. غلبه شرک بر توحید: علم (پایه علوم، یعنی توحید) از میان رفته است. مردم به دلیل حب مال، هر درهم را “خدای یُعبَد مِن دونِ الله” می‌دانند و اگر پول از ایشان دور شود، آن را پایان امنیت و شفا می‌پندارند. این شرک، از شرک مکه نیز عمیق‌تر و گسترده‌تر است.

  2. پذیرش سلطه غرب و جهل مهدوی: مردم به پژوهش‌های غربی (مثلاً از دانشگاه لندن یا سیدنی) با نهایت خوش‌باوری و اطاعت عمل می‌کنند، اما اگر ثابت شود حضرت مهدی (عج) سنن علی بن ابیطالب (ع) را احیا می‌کنند و برخی تکنولوژی‌های بشری را حذف می‌نمایند، دچار آشوب می‌شوند و ایشان را به بازگرداندن به جاهلیت متهم می‌کنند. این نشان‌دهنده نبودن علم و جهل نسبت به مقام حضرت مهدی (عج) است.

  3. فساد فقها و رواج خیال‌پردازی: تعداد فقهای ضلالت‌پیشه و خائن که به دین و انسان‌ها خیانت می‌کنند و مردم را با تشویق به شهوات و دنیا، گمراه می‌سازند، زیاد است. همچنین، شاعران (خیال‌پردازان و گویندگان باطل) افزایش می‌یابند و توهمات (مانند فال‌گیری) را به جای حقایق به مردم می‌فروشند.

  4. اوج نومیدی و پراکندگی: مردم به دلیل وضعیت شتات (پراکندگی و به‌هم‌ریختگی امور) دائماً می‌گویند “نمی‌دانم چه کنم، کجا بروم؟” و امید خود را به جای حضرت مهدی (عج)، به غرب و شرق می‌بندند.

 نتیجه‌گیری:

سخنران تأکید می‌کند که عدل جهانی وعده قطعی خداوندی است و آرزوی دیرینه پیامبر (ص) برای “جمع و جور شدن امت” با ظهور حضرت مهدی (عج) محقق خواهد شد. در آن زمان، امور مردم سامان یافته و از این پراکندگی و هلاکت نجات پیدا می‌کنند. این عدل جهانی برای ما هدایت و نجات است.

بر این اساس، امید بستن، خواهان بودن و جویای حضرت مهدی (عج) بودن، تنها راه برون‌رفت از وضعیت جهل و شرک دوران غیبت و آماده شدن برای تحقق عدل جهانی است.

 
 
مشاهده قسمت قبل

 
 
 

بدون دیدگاه